Symeon Nowy Teolog (949 –1022) był mistykiem, poetą i teologiem bizantyńskim. Niektóre z jego pism zostały włączone do Filokalii, zbioru wczesnych autorów na temat modlitwy serca.

Z pism wyłania się niesłychanie bogata osobowość Symeona. Chrystus - człowiek i Bóg jest w samym sercu myśli Symeona, tak jak i jego życia.

Utwory św. Efrema i jego ucznia Jakuba z Sarug zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest to poezja głęboko zakorzeniona w Biblii.

Jest to poezja zadziwienia nad  Wcieleniem Syna Bożego, oraz nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi, która przyczyniła się do rozwinięcia kultu Maryjnego w Kościele.

Najważniejsze i chyba najbardziej aktualne dla nas dzisiaj pozostają dwa elementy apologetyki wczesnochrześcijańskiej  II wieku. ...

Pismo #&34;Który człowiek…#&34; powstało około 200 roku w Aleksandrii i jest pierwszym traktatem omawiającym problem stosunku chrześcijanina do dóbr materialnych. Przedstawia sposób odpowiedniego użycia...