- Wyprzedaż!
- -75,92%

41 rozważań o przyjaźni, autorstwa znanego i cenionego rekolekcjonisty o. Józefa Augustyna.
Przyjaźń nadaje życiu ludzkiemu lepszy smak, głębszy sens. Autor w swoich refleksjach nawiązuje do wielkich tradycji, do świadectw myślicieli, pisarzy, świętych i mistyków, którzy dogłębnie opisują zasady i prawa, jakimi kieruje się przyjaźń.
Do książki GRATIS - konferencja na CD Będziesz miłował Pana Boga
Prawdziwa głęboka przyjaźń wymaga naszego zaangażowania, uwagi, modlitwy i czasu. Przyjaźń, jak pokazują to liczne świadectwa myślicieli, pisarzy, świętych i mistyków, nadaje życiu ludzkiemu lepszy smak, głębszy sens. Starożytni filozofowie mówili: „Przyjaźń jest solą życia”. Edward Young pisał, że „przyjaźń jest winem życia”. Wszyscy potrzebujemy przyjaciół i – choć trudno nam się nieraz do tego przyznać – tęsknimy za nimi; tęsknimy my sami, ale tęsknią również osoby, z którymi spotykamy się na co dzień. Jeżeli bywamy uważni, łatwo możemy dostrzec, jak wiele sygnałów wzywających nas do nawiązania przyjaźni wysyłają nam przy różnych okazjach nasi bliźni. Mogłyby one stawać się początkiem przyjacielskich więzi. Musiałyby być one jednak przez nas dostrzegane, podejmowane, rozwijane i pielęgnowane.
Różnica wieku, wykształcenia, płci, posiadania, religii nie stanowi dla przyjaźni przeszkody, o ile przyjaciele znajdują wspólną płaszczyznę spotkania, wymiany myśli, dialogu i twórczej pracy. Przyjaźń jest bowiem tym związkiem, który towarzyszy człowiekowi od dziecięcych lat aż do śmierci. Więcej nawet – prawdziwa przyjaźń przekracza próg śmierci. Z czułością wspominamy przecież naszych przyjaciół, którzy już od nas odeszli do wieczności.
Bogactwem przyjaciół nie jest przecież majątek, wspólne interesy czy nawet więzy krwi, ale głębokie pragnienia ich serc oraz wielkie horyzonty ich serc i umysłów. Przyjaciele to ludzie, „którzy we wspólnym dążeniu do prawdy stają się dla siebie wzajemnie wyrozumiali i otwarci na tyle, na ile to tylko jest możliwe. […] Ci, których łączy przyjaźń, nie tylko wspólnie dążą do prawdy, lecz przede wszystkim szukają jej w sobie wzajemnie” – pisze Jean Lacroix, francuski filozof.
(Ze Wstępu Autora)
O przyjaźni
Fragment książki
Rozdział 3
Oto święte imię przyjaźni
„Szczęśliwa przyjaźń! Świętym jest na ziemi,
Kto umiał przyjaźń zabrać ze świętemi”.
(Adam Mickiewicz)
Przyjaźń człowieka z Bogiem jest fundamentem przyjaźni pomiędzy ludźmi. Ze swej istoty przyjaźń międzyludzka to dzielenie się przyjaźnią, jakiej człowiek doświadcza ze strony samego Boga. Kiedy więc buntujemy się przeciwko Stwórcy i oddzielamy się od Niego, zostają zniszczone także podstawy braterskiego i przyjaznego współżycia pomiędzy ludźmi. Leszek Kołakowski w artykule Nasza wesoła apokalipsa. Kazanie na koniec wieku podkreśla, że gdy człowiek porzuci Boga, natychmiast zostają zerwane wszystkie „fundamentalne więzi, co podtrzymują ludzką wspólnotę: rodzinę i religię, zostają gwałtem rozerwane i wyszydzone”.
To samo dotyczy także przyjaźni. Jeżeli w naszej codzienności pielęgnujemy przyjaźń z Jezusem poprzez codzienną modlitwę i życie duchowe, wówczas spontanicznie odkrywamy również dar braterskiej przyjaźni i miłości, do której On sam nas zaprasza: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J13, 34-35).
W drugiej modlitwie eucharystycznej dla dzieci czytamy, że zło grzechu „niszczy przyjaźń”. Człowiek trwający w nieprzyjaźni z Bogiem nie może być przyjacielem swego bliźniego. Kiedy w czasach ostatecznych grzech zostanie pokonany i wszędzie zapanuje sprawiedliwość Boga, wówczas w relacji pomiędzy wszystkimi stworzeniami zakróluje pełna przyjaźń.
Tę przyjaźń – nie tylko między ludźmi, ale także między wszystkimi innymi stworzeniami – pięknie opisuje prorok Izajasz: Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą ze sobą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na zgubę po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze (Iz 11, 6-9).
Bóg pragnie powszechnej przyjaźni wszystkich stworzeń między sobą. Właśnie dlatego naszą przyjaźń z Bogiem oraz nasze wzajemne braterskie przyjaźnie możemy nazwać – posługując się słowami Owidiusza – „świętymi i czcigodnymi”: „Oto święte i czcigodne imię przyjaźni”.
Kiedy w naszych codziennych relacjach z ludźmi niecierpliwość, irytacja, gniew, obojętności czy nieżyczliwość biorą górę, wówczas winniśmy robić sobie głęboki rachunek sumienia z naszej postawy wobec Boga. Gdy bowiem przestajemy szczerze i hojnie otwierać się na Boga, Jego miłość i przyjaźń, wówczas wyjałowieni wewnętrznie nie jesteśmy w stanie traktować bliźnich z miłością i przyjaźnią.
Spis treści
1. Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni
2. Pan z wiernymi obcuje przyjaźnie
3. Oto święte imię przyjaźni
4. Homo amicus
5. Ludzi pełno, przyjaciół brak
6. Stawać się godnym przyjaźni
7. Nie bardzo prawda miła i od przyjaciela
8. Misterium utkane ze spotkań
9. Większa radość z dawania niż z brania
10. Oddać życie za przyjaciół
11. Lepsza miska jarzyn podana z miłością
12. Połowa duszy mojej
13. Większą przyjaciółką prawda
14. Razy przyjaciela – pocałunki wroga
15. Z kilku przyjaciół przy kominie
16. Delikatny dar
17. Odwaga bliskości
18. Przyjaciół poznajemy w biedzie
19. Urodziliśmy się także dla przyjaciół
20. Jasne układy, dobrzy przyjaciele
21. Kto ma przyjaciela wiernego
22. Cierpienie próbą przyjaźni
23. Odświeżający deszcz
24. Kraj lat dziecinnych – święty i czysty
25. Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?
26. Udoskonalenie miłości
27. Najpiękniejszy dar ofiarowany dzieciom
28. Przyjaźń ojca z synem
29. Przyjaźń zawsze pomocna
30. Przyjaźń z przyjaciółmi Boga
31. Przyjaciel oblubieńca
32. O przyjaźni nieprzyjazna
33. Potrzeba oczyszczania przyjaźni
34. I ty, Brutusie, przeciwko mnie?
35. Złoty uśmiech przyjaciela
36. A kiedy odjeżdżasz, bywaj zdrów
37. Będę się modlił o dobro dla ciebie
38. Łaska na wieczność
39. Czy moglibyśmy stłumić śmiech, przyjaciele?
40. Wszystkom ci winien, o przyjaźni!
41. Wielki dar Boga