„Sprawić, że człowiek będzie żył jak nasz syn i dzielić z nim wszelkie nasze dobra, aby on był w pełni szczęśliwy, a my żebyśmy się cieszyli jego szczęściem.” Tak o istocie poddania się Bożej Woli pisała Luisa Piccarreta, zwana „małą córką Bożej Woli.”
Luisa Piccarreta (1865-1947) zwana była „córką Bożej Woli”
Jest jedną z największych mistyczek XX wieku. Urodzona w Corato w prowincji Bari, w ubogiej rodzinie, niewykształcona, już jako 9-latka usłyszała w duszy głos Jezusa. Od tego czasu aż do śmierci przeżywała w duszy i ciele mękę Chrystusa, ofiarowując się jako ofiara zadośćuczynienia za grzechy świata. Aż do końca życia żyła w chorobie i dobrowolnie, a nawet z radością przyjętym cierpieniu. Trwa jej proces beatyfikacyjny.
Luisa stała się apostołką Bożej Woli, zadaniem jej objawień, których na polecenie spowiednika spisała kilkadziesiąt tomów, było przygotowanie świata na przyjęcie Woli Bożej i zanurzenie w Nią życia wszelkiego stworzenia. „Sprawić, że człowiek będzie żył jak nasz syn i dzielić z nim wszelkie nasze dobra, aby on był w pełni szczęśliwy, a my żebyśmy się cieszyli jego szczęściem.”
Wybór tekstów Luisy Piccarrety zawarty w tej niewielkiej książce to fragmenty jej pism i modlitwy oparte na nich, które przygotowują do przyjęcia Bożej Woli na wzór Luisy. Są to modlitwy codzienne, modlitwy zawierzenia i przygotowanie do spowiedzi.
Zobacz także
