Pamiętnik Tchnienie Ducha Świętego został napisany przez pustelniczkę i mistyczkę Mieczysławę Faryniak, która złączyła swoje życie z Dursztynem na prawie 50 lat. Pobyt w tej wiosce traktowała jako specjalną misję. Prowadziła w niej życie pustelnicze całkowicie oddana Bogu na modlitwie w radykalnym ubóstwie i prostocie. Równocześnie dzieliła z mieszkańcami ich codzienne trudy i radości. 

Zdumiewająca historia francuskich zakonnic, które w XIX wieku w imię swojej wiary opuściły klasztory i ruszyły w świat. W kornetach i z różańcami jako paszportami przepływały oceany, przemierzały dżungle i pustynie, aby dzielić życie rdzennych mieszkańców ze wszystkich kontynentów – czasami nawet zanim dotarli tam odkrywcy i kolonizatorzy.

Św. Andrzej Bobola w 2002 r. został ogłoszony przez Jana Pawła II patronem Polski. . Zginął w okrutnych cierpieniach z rąk Kozaków w 1657 roku, a jego ciało do dziś nie uległo rozkładowi i spoczywa w Kościele o.o. Jezuitów w Warszawie. Modlitewnik zawiera życiorys i świadectwa licznych cudów po jego śmierci oraz przepowiednie odzyskania niepodległości Polski.

Jest takie miejsce naznaczone szczególną obecnością Boga, klasztor mniszek w Helfcie. Właśnie tam w XIII wieku mieszkały wspólnie cztery wielkie mistyczki. Dwie Gertrudy i dwie Mechtyldy dostały od Niego zadanie przekazania światu nabożeństwa do Jego Przenajświętszego Serca.

Autorka wydobywa na światło dzienne drogocenne perły dzieł Ks. Dolindo rozsiane po całym świecie. Pokazuje ślady jego obecności – te materialne, jakimi są miejsca i przedmioty z nim związane, ale i te duchowe: przesłanie, muzykę, nawrócenia, cuda, charytatywne inicjatywy…

Komplet dwóch książek: Anioły w legendach polskich i Diabły w legendach polskich Herberta Oleschko. 

Ze względu na fałszywe oskarżenia Ksiądz Dolindo Ruotolo przez 16 lat był zawieszony w kapłańskiej posłudze przez Święte Oficjum. Przeżywał bardzo boleśnie to oddalenie. O czym wtedy myślał? Czym dzielił się ze swoimi bliskimi i duchowymi dziećmi? 

Już jako mała dziewczynka św. Weronika  doświadczała wizji Jezusa i Maryi. Były dla niej naturalne, wzrastała wraz z nimi – zarówno fizycznie, jak i duchowo. Z czasem więź z Jezusem stawała się coraz głębsza, dojrzalsza. Bóg przygotowywał ją w ten sposób do życia, które było zjednoczeniem z Nim w pełni – zwłaszcza w cierpieniu.